Anche se la stanchezza si fa sentire, anche se la vecchiaia si avvicina, bisogna dire a se stessi che ci sono sempre progressi da fare, che c'è sempre qualcosa da capire, qualcosa da intraprendere, e non accettare mai l’intorpidimento e la stagnazione. Anche paralizzati, anche moribondi, rimane sempre qualcosa da fare… fosse anche solo ringraziare il Cielo. Sì, ringraziare il Cielo per poter entrare ancora vivi nell’aldilà. "
"Do you want to feel alive? Keep your need to progress for as long as possible. There is still so much power lying dormant in you, waiting to be awakened! Why allow it to remain dormant? You meet people who are only fifty or sixty years old, or even less, and they already seem dead and buried. Yes, you can already even see the tombstone covering them, and written on it, ‘Here lies so-and-so’. Why?...
Even if you feel tired, even if old age is on the way, you have to tell yourself there is always progress to be made, something to understand, something to embark on, and that you should never accept lethargy and stagnation. Even if you are paralysed or dying, there is still something left to do… if only to thank heaven. Yes, thank heaven, so that when you enter the other world you will still be alive. "
Progresser sans cesse afin de rester vivant -
"Vous voulez être vivant ? Conservez le plus longtemps possible le besoin de progresser. Il y a encore tellement de puissances endormies en vous et qui attendent d’être réveillées ! Pourquoi les garder en sommeil ? On rencontre des gens qui n’ont que cinquante, soixante ans, ou moins encore, et ils semblent déjà morts et enterrés. Oui, on voit même déjà la pierre tombale qui les recouvre et sur laquelle il est inscrit : « Ci-gît Untel ». Pourquoi ?… Même si la fatigue est là, même si la vieillesse approche, il faut se dire qu’il y a toujours des progrès à faire, quelque chose à comprendre, quelque chose à entreprendre et ne jamais accepter l’engourdissement, la stagnation. Même paralysé, même mourant, il reste encore quelque chose à faire… ne serait-ce que remercier le Ciel. Oui, remercier le Ciel afin d’entrer encore vivant dans l’au-delà."
"Wollt ihr lebendig sein? Dann bewahrt so lange wie möglich das Bedürfnis, vorwärtszukommen. Es gibt noch so viele Kräfte, die in euch schlummern und darauf warten, erweckt zu werden! Warum sollte man sie schlafen lassen? Man trifft Leute, die erst fünfzig oder sechzig Jahre alt oder noch jünger sind, und die schon tot und begraben scheinen. Ja, man sieht sogar schon den Grabstein, der sie bedeckt und auf dem steht: »Hier ruht Soundso«. Warum?
Selbst wenn die Müdigkeit da ist und das Alter sich nähert, muss man sich sagen, dass es immer Fortschritte zu machen, etwas zu verstehen, etwas zu unternehmen gibt und dass man niemals die Gefühllosigkeit oder die Stagnation akzeptieren darf. Selbst gelähmt oder sterbend bleibt noch etwas zu tun, und sei es nur, dem Himmel zu danken. Ja, dem Himmel danken, damit man noch lebendig im Jenseits ankommt."
Progresar sin cesar para permanecer vivos -
"¿Queréis estar vivos? Conservad el mayor tiempo posible la necesidad de progresar. ¡Hay tantos poderes que dormitan aún dentro de vosotros y que esperan ser despertados! ¿Por qué mantenerlos dormidos? Vemos a gente que sólo tienen cincuenta, sesenta años, o menos aún, y ya parecen muertos y enterrados. Sí, hasta podemos ver la lápida de la tumba que los cubre y en la que está escrito: «Aquí yace fulano». ¿Por qué?...Incluso si el cansancio os invade, incluso si la vejez se acerca, debéis deciros que siempre hay progresos que hacer, algo que comprender, algo que emprender y no aceptar nunca el embotamiento, el estancamiento. Incluso paralizados, incluso moribundos, siempre queda algo por hacer... aunque no sea más que dar gracias al Cielo. Sí, dar gracias al Cielo para entrar todavía vivo en el más allá."
"Вы хотите быть живым? Сохраняйте как можно дольше потребность развиваться. Еще так много сил дремлют в вас и ждут, когда их разбудят! Зачем держать их спящими? Мы встречаем людей, которым всего пятьдесят, шестьдесят лет или еще меньше, и они кажутся уже мертвыми и погребенными. Да, даже можно увидеть надгробный камень, покрывающий их, на котором написано: «Здесь покоится такой-то». Почему?
Даже если вы устали, даже если приближается старость, нужно сказать себе, что всегда существует возможность развиваться, понять какие-то вещи, что-то предпринять. И никогда нельзя принимать в себе состояние отупения, стагнацию. Даже парализованному, даже умирающему есть еще что делать… Хотя бы благодарить Небо. Да, благодарить Небо, чтобы войти еще живым в другой мир."
A progresa mereu - pentru a rămâne vii
"Vreți să fiți vii? Păstrați-vă cât mai mult timp posibil dorința de a progresa. Există încă atâtea puteri somnolente în voi ce așteaptă să fie trezite! De ce le lăsați să doarmă? Întâlnim oameni în vârstă de cinzeci, șaizeci de ani, sau chiar mai puțin, iar ei par deja morți și înmormântați. Da, vedem chiar și piatra funerară ce îi acoperă și pe care scrie: „Aici se odihnește...” De ce?...Chiar dacă sunteți obosiți, chiar dacă bătrânețea se apropie, trebuie să vă spuneți că există mereu niște progrese de înfăptuit, ceva de înțeles, ceva de făcut, și să nu acceptați înțepenirea, stagnarea. Chiar dacă sunteți paralizați, muribunzi, mai există încă ceva de făcut... mulțumind chiar și numai Cerului. Da, mulțumiți Cerului, pentru a pătrunde încă vii în lumea de dincolo."
Altijd vooruitgaan om levend te blijven -
"Wil je leven? Behoud dan zo lang mogelijk de behoefte om je te ontwikkelen. Er liggen nog zoveel krachten in je te sluimeren die wachten om gewekt te worden! Waarom zou je ze laten slapen? Je ontmoet mensen die nog geen vijftig, zestig jaar zijn of nog minder en die al dood en begraven lijken. Ja, je ziet zelfs al de grafsteen op hun graf waarop geschreven staat: «Hier rust die en die». Waarom?… Ook al ben je moe, ook al nadert de ouderdom, toch moet je jezelf voorhouden dat er altijd vooruitgang mogelijk is, dat er altijd iets te begrijpen en te ondernemen valt en dat je nooit stilstand of een toestand van verdoofd zijn mag accepteren. Zelfs al ben je verlamd, zelfs al ben je stervende, er is nog altijd iets te doen… zij het alleen maar de Hemel te danken. Inderdaad, de Hemel danken om nog levend in het hiernamaals aan te komen."
"Quereis estar vivos? Conservai durante o máximo tempo possível a necessidade de progredir. Há ainda tantas forças adormecidas em vós à espera de serem despertadas! Por que as deixais estar a dormir? Veem-se por aí pessoas que têm apenas cinquenta ou sessenta anos, ou ainda menos, e já parecem mortas e enterradas. Sim, até já se vê a pedra tumular a cobri-las e na qual está inscrito: «Aqui jaz fulano de tal.» Porquê?...
Mesmo que o cansaço venha, mesmo que a velhice se aproxime, é preciso pensar que há sempre progressos a fazer, algo a compreender, a empreender, e nunca aceitar o torpor, a estagnação. Mesmo paralisado, mesmo moribundo, há ainda alguma coisa a fazer... nem que seja agradecer ao Céu. Sim, agradecer ao Céu, a fim de entrar vivo no além."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento