Bambini - loro familiarità con gli spiriti della natura / Children - their familiarity with nature spirits / Kinder - ihre Vertrautheit mit den Naturgeistern / les Enfants - leur familiarité avec les esprits de la nature

"Al di là di ciò che vediamo, esiste un mondo che non vediamo e che tuttavia è altrettanto reale. Quel mondo invisibile è abitato da esseri che vengono chiamati “fate” o “spiriti della natura”, e può accadere che i bambini li vedano. Nel corso dei loro primi anni, i bambini vivono spontaneamente in contatto con quegli esseri, ma se ne parlano agli adulti – in particolare ai genitori – questi non vi prestano attenzione oppure ridono di quelle storie. Allora, visto che non vengono presi sul serio, i bambini non dicono più nulla e cominciano perfino a dubitare di ciò che hanno vissuto, finché arriva il momento in cui lo dimenticano. I bambini piccoli possiedono una sorta di chiaroveggenza, e se gli adulti accettassero di dare ascolto ai loro racconti, avrebbero delle rivelazioni stupefacenti che forse farebbero ricordare loro certe esperienze vissute nell'infanzia; con la loro negligenza si privano di qualcosa di molto prezioso.

Siate quindi molto attenti alle manifestazioni del bambino piccolo, anche di quello che in apparenza è il meno sveglio, poiché il suo spirito, che non si è ancora completamente incarnato, sente ciò che gli adulti non vedono e non sentono più. Il bambino abita realmente nel proprio corpo fisico solo a partire dal settimo anno. Fino ad allora, egli vive in parte fuori dal proprio corpo ed è per questo che gli spiriti del mondo invisibile sono per lui delle presenze familiari."

"Beyond what we see lies a world we do not see and yet is just as real. This invisible world is inhabited by beings we call fairies, nature spirits. It can happen that children see these creatures. During their first few years they live in spontaneous contact with them. But if they speak about them to adults, especially their parents, the adults pay no attention or find their stories amusing. Then, because no one is taking them seriously, the children no longer say anything and even come to doubt what they experienced, until finally they forget it. Very young children possess a kind of clairvoyance, and if adults agreed to lend an ear to their stories they would make astonishing discoveries, which might allow them to recall experiences they had in their own childhood. Through their neglect they deprive themselves of something very precious.
So pay attention to what a small child expresses, even one that is seemingly less awakened, for their spirit, which is not yet completely incarnate, senses what adults no longer see or sense. Children do not truly inhabit their physical body until they are seven years old. Until then they live partly outside their body, and this is why the spirits of the invisible world are familiar presences to them."

"Außerhalb des für uns Sichtbaren gibt es eine Welt, die wir nicht sehen und die doch genauso wirklich ist. Diese unsichtbare Welt wird von Wesen bewohnt, die man Feen und Naturgeister nennt. Jene Geschöpfe können manchmal von Kindern gesehen werden. Während ihrer ersten Lebensjahre leben sie spontan im Kontakt mit ihnen. Aber wenn sie den Erwachsenen und besonders ihren Eltern davon erzählen, schenken diese ihren Geschichten keine Beachtung oder amüsieren sich darüber. Nachdem man sie nicht ernst nimmt, sagen die Kinder daraufhin nichts mehr und zweifeln sogar an dem, was sie erlebt haben, bis zu dem Zeitpunkt, wo sie es vergessen. Die sehr kleinen Kinder besitzen eine Art Hellsichtigkeit, und wenn die Erwachsenen bereit wären, ihren Berichten zuzuhören, bekämen sie erstaunliche Enthüllungen, die ihnen vielleicht in ihrer eigenen Kindheit erlebte Erfahrungen ins Gedächtnis rufen könnten. Durch ihre Nachlässigkeit entgeht ihnen da etwas sehr Kostbares.
Seid also achtsam auf die Manifestationen kleiner Kinder, auch solcher, die weniger wach zu sein scheinen, weil ihr Geist, der sich noch nicht vollständig inkarniert hat, etwas spürt, was die Erwachsenen nicht mehr sehen und nicht mehr fühlen. Das Kind bewohnt seinen physischen Körper erst ab dem siebten Lebensjahr richtig. Bis dahin lebt es teilweise außerhalb seines Körpers, und deshalb sind die Geister der unsichtbaren Welt für es eine vertraute Präsenz."

"Au-delà de ce que nous voyons, il existe un monde que nous ne voyons pas et qui est pourtant tout aussi réel. Ce monde invisible est habité par des êtres que l’on appelle fées, esprits de la nature. Ces créatures, il arrive que les enfants les voient. Au cours de leurs premières années ils vivent spontanément en contact avec elles. Mais s’ils en parlent aux adultes, en particulier à leurs parents, ceux-ci n’y prêtent pas attention ou s’amusent de ces histoires. Alors, puisqu’on ne les prend pas au sérieux, les enfants ne disent plus rien, ils en viennent même à douter de ce qu’ils ont vécu, jusqu’au moment où ils l’oublient. Les très jeunes enfants possèdent une sorte de clairvoyance, et si les adultes acceptaient de prêter l’oreille à leurs récits, ils auraient des révélations étonnantes qui leur rappelleraient peut-être des expériences vécues dans leur propre enfance ; par leur négligence ils se privent de quelque chose de très précieux.
Soyez donc attentif aux manifestations du petit enfant, et même de celui qui est apparemment le moins éveillé, car son esprit, qui ne s’est pas encore complètement incarné, sent ce que les adultes ne voient plus et ne sentent plus. L’enfant n’habite réellement son corps physique qu’à partir de la septième année. Jusque-là, il vit en partie hors de son corps et c’est pourquoi les esprits du monde invisible sont pour lui des présences familières."

Los Niños - su familiaridad con los espíritus de la naturaleza

"Más allá de lo que vemos, existe un mundo que no vemos y que es, sin embargo, igual de real. Este mundo invisible está habitado por unos seres que llamamos hadas, espíritus de la naturaleza. Sucede a veces que los niños ven a estas criaturas. En el transcurso de sus primeros años, viven espontáneamente en contacto con ellas. Pero si hablan de ello con los adultos, y en particular con sus padres, éstos no les prestan atención o se ríen de estas historias. Y entonces, como no les toman en serio, los niños no dicen nada más, y dudan incluso de lo que han vivido hasta que llega un momento que se olvidan. Los niños pequeños tienen una especie de clarividencia, y si los adultos aceptasen oír sus relatos, tendrían revelaciones asombrosas que les recordarían, quizás, experiencias vividas en su propia infancia; con su negligencia se privan de algo muy precioso.
Estad pues atentos a las manifestaciones de un niño pequeño, incluso de aquél que aparentemente es menos despierto, porque su espíritu, que todavía no se ha encarnado completamente, siente cosas que los adultos ya no ven ni sienten. El niño sólo habita realmente en su cuerpo físico a partir del séptimo año. Hasta entonces, vive en parte fuera de su cuerpo, y es por eso que los espíritus del mundo invisible son para él presencias familiares."

"Para além daquilo que nós vemos, existe um mundo que não vemos mas que é igualmente real. Esse mundo invisível é habitado por seres a que se chama fadas, espíritos da natureza. Por vezes, as crianças veem essas criaturas. Durante os seus primeiros anos, vivem espontaneamente em contacto com elas. Mas, se falam nisso aos adultos, em particular aos pais, estes não dão atenção ou gozam com essas histórias. Então, como não as levam a sério, as crianças deixam de falar nisso e começam mesmo a duvidar daquilo que viram, até acabarem por esquecer. As criancinhas têm uma espécie de clarividência e, se os adultos aceitassem dar atenção ao que elas relatam, teriam revelações espantosas que talvez lhes recordassem experiências vividas na sua própria infância; por causa da sua negligência, eles privam-se de algo muito precioso. 
Estai atentos, pois, às manifestações das criancinhas e mesmo daquelas que, aparentemente, estão menos despertas, pois o seu espírito, que ainda não está completamente incarnado, sente o que os adultos já não veem nem sentem. A criança só habita realmente no seu corpo físico a partir dos sete anos. Até lá, vive parcialmente fora do corpo e é por isso que os espíritos do mundo invisível são presenças familiares para ela."

"За пределами того, что мы видим, существует мир, невидимый нам, но он, тем не менее, также реален. Этот невидимый мир населен существами, которых называют «феи, духи природы». Случается, что дети видят этих существ. На протяжении своих первых лет они живут в спонтанном контакте с ними. Но если они говорят об этом взрослым, особенно своим родителям, те не обращают на это внимания или смеются над этими рассказами. И дети больше ничего не рассказывают, так как их не воспринимают всерьез, они даже сами начинают сомневаться в том, что видели, до тех пор, пока не забывают об этом окончательно. Очень маленькие дети обладают неким ясновидением, и если бы взрослые согласились выслушать их рассказы, они бы получили удивительные откровения, которые, возможно, напомнили бы им их собственные опыты, пережитые в детстве. 
Итак, будьте внимательны к рассказам маленького ребенка, и особенно того, кто, как кажется, наименее развит, ибо его еще не окончательно воплотившийся дух, чувствует то, что взрослые больше не видят и не чувствуют. Ребенок реально поселяется в своем физическом теле с семи лет. А до этого он частично живет вне своего тела, поэтому присутствие духов невидимого мира для него обыкновенное явление. "

Copiii - familiaritatea lor cu spiritele naturii

"Dincolo de ceea ce vedem, există o lume nevăzută ce ne este totuși la fel de reală. Această lume invizibilă este locuită de niște ființe pe care le numim zâne, spirite ale naturii. Copiii văd aceste creaturi. În primii ani de viață, ei sunt în mod spontan în contact cu ele. Dar dacă le vorbesc despre ele adulților, în special părinților, aceștia nu le dau atenție sau se distrează de aceste povești. Nefiind luați în serios, copiii nu mai spun nimic, ajung chiar să se îndoiească de ceea ce au trăit, până în clipa în care uită complet. Copiii foarte mici posedă un fel de clarvedere, iar dacă adulții ar accepta să îi asculte, ei ar avea niște revelații uimitoare ce le-ar aminti poate de experiențele trăite în propria copilărie; din neglijență, ei se lipsesc însă de ceva foarte prețios.
Fiți, deci, atenți la manifestările copilului mic, chiar ale celui care este aparent mai puțin vioi, fiindcă spiritul său, care nu s-a încarnat încă complet, simte ceea ce adulții nu văd și nu simt. Copilul locuiește cu adevărat în corpul său de la vârsta de șapte ani. Până atunci, el trăiește în parte în afara corpului său și de aceea spiritele lumii invizibile sunt pentru el niște prezențe familiare."

Kinderen - hun vertrouwdheid met de geesten van de natuur

"Voorbij hetgeen wij zien, bestaat er een wereld die wij niet zien en die nochtans even werkelijk is. De onzichtbare wereld wordt bewoond door wezens die wij feeën en natuurgeesten noemen. Het komt voor dat kinderen deze wezens zien. Tijdens hun eerste levensjaren hebben zij spontaan contact met hen. Maar wanneer zij daar met de volwassenen over spreken, in het bijzonder met hun ouders, schenken deze daar geen aandacht aan of lachen ze om die verhalen. Omdat zij niet ernstig genomen worden, zeggen de kinderen niets meer, zij beginnen zelfs te twijfelen aan wat zij hebben beleefd, tot het moment dat zij het vergeten. Heel jonge kinderen bezitten een soort helderziendheid, en indien volwassenen naar hun verhalen luisterden, zouden zij verbazingwekkende onthullingen horen, die hen wellicht herinneren aan ervaringen die zij in hun eigen kindertijd hebben gehad. Maar door hun onachtzaamheid ontzeggen zij zichzelf iets heel kostbaars.
Schenk dus aandacht aan de uitingen van het kleine kind, en zelfs aan deze van een kind dat schijnbaar het minst ontwikkeld is, want zijn geest, die nog niet volledig geïncarneerd is, voelt wat volwassenen niet meer zien en niet meer voelen. Het kind woont slechts vanaf het zevende levensjaar echt in zijn fysieke lichaam. Tot die tijd leeft het gedeeltelijk buiten zijn lichaam en dat is de reden dat de geesten van de onzichtbare wereld voor hem vertrouwde aanwezigheden zijn."

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov