E che gioia potersi di nuovo spostare liberamente, uscire a contemplare il cielo, gli alberi e tutta la natura, ascoltare il vento e il canto degli uccelli!
Questo è il lato positivo di certe malattie. Ma è ragionevole aspettare di avere un incidente o di ammalarsi gravemente per ritrovare il gusto delle cose? "
"Over the years, most people lose their taste for things: they breathe, eat, drink, walk, see, hear, without being particularly conscious of what they are doing. You could say their senses have become dulled over time. But suppose they fall seriously ill; what happens then? For months they are forced to stay still, confined to one room, where they lead a vegetative life. Then at last, one day, they start to recover, and then suddenly they find great pleasure in food, air and light. And what a joy it is to be free once more to walk, to go out and gaze at the sky, the trees and the whole of nature, to listen to the wind and the birds singing!
That is the positive side to certain illnesses. But does it make sense to wait for an accident or a serious illness before you recover your taste for things?"
"Im Laufe der Jahre verlieren die meisten Menschen den Geschmack an den Dingen: Sie atmen, essen, trinken, gehen spazieren, schauen, hören, ohne dass ihr Bewusstsein wirklich an diesen Aktivitäten teilnimmt und man könnte meinen, ihre Sensibilität sei nach und nach abgestumpft. Aber plötzlich wird jemand schwer krank und muss monatelang bewegungslos und isoliert in einem Zimmer liegen, wo er ein rein vegetatives Leben führt. Dann, eines Tages erholt er sich, und mit einem Mal erscheinen ihm das Essen, die Luft, das Licht überaus köstlich. Und welche Freude, wenn er sich wieder frei bewegen kann, wenn er heraus gehen, den Himmel, die Bäume, die ganze Natur betrachten und den Wind und den Gesang der Vögel wieder hören kann!
Das ist die gute Seite mancher Krankheiten. Aber ist es vernünftig, darauf zu warten, dass man einen Unfall oder eine schwere Krankheit hat, um den Geschmack an den Dingen wiederzufinden?"
le Goût de la vie - ne pas attendre la maladie ou les accidents pour le redécouvrir
"Au fur et à mesure des années, la plupart des humains perdent le goût des choses : ils respirent, ils mangent, ils boivent, ils marchent, ils voient, ils entendent, sans que leur conscience ait tellement part à ces activités, on dirait que leur sensibilité s’est peu à peu émoussée. Mais voilà quelqu’un qui tombe gravement malade : pendant des mois il est obligé de rester dans l’immobilité et l’isolement d’une chambre où il mène une existence végétative. Puis, un jour, enfin, il entre en convalescence, et là, soudain, la nourriture, l’air, la lumière lui semblent délectables. Et quelle joie de pouvoir à nouveau se déplacer librement, de sortir contempler le ciel, les arbres et toute la nature, d’écouter le vent et le chant des oiseaux !C’est là le bon côté de certaines maladies. Mais est-ce raisonnable d’attendre un accident ou une grave maladie pour retrouver le goût des choses ?"
"Com o passar dos anos, a maioria dos humanos perde o gosto pelas coisas: eles respiram, comem, bebem, caminham, veem, ouvem, sem que a sua consciência participe propriamente nessas atividades; dir-se-ia que a sua sensibilidade diminuiu pouco a pouco. Mas eis que alguém fica gravemente doente: durante meses, essa pessoa tem de ficar imóvel e isolada numa cama, onde vive uma existência vegetativa. Depois, um dia, entra em convalescença, e aí, de repente, os alimentos, o ar, a luz, parecem-lhe deliciosos. E que alegria ela sente por poder deslocar-se de novo livremente, por sair e ir contemplar o céu, as árvores e toda a natureza, por escutar o vento e os cantos das aves!
É esse o lado bom de certas doenças. Mas será razoável esperar até ter um acidente ou até ficar doente para recuperar o gosto pelas coisas?"
El Gusto por la vida - no esperar a la enfermedad o a los accidentes para descubrirlo
"A medida que pasan los años, la mayoría de los humanos pierden el gusto por las cosas: respiran, comen, beben, caminan, ven, oyen, sin que su conciencia esté presente en estas actividades, se diría que su sensibilidad se ha ido embotando poco a poco. Pero, he ahí que alguien cae gravemente enfermo: durante meses se ve obligado a permanecer inmóvil y aislado en una habitación, llevando una vida vegetativa. Después, un día, por fin, entra en convalecencia, y ahí, de repente, el alimento, el aire, la luz, le parecen deliciosos. ¡Y qué gozo poder desplazarse libremente de nuevo, salir a contemplar el cielo, los árboles y toda la naturaleza, escuchar el viento y el canto de los pájaros!Éste es el lado bueno de ciertas enfermedades. ¿Pero es acaso razonable esperar a tener un accidente o a caer gravemente enfermo para volver a encontrar el gusto por las cosas?"
"С годами большинство людей теряют вкус к жизни. Они дышат, едят, пьют, ходят, видят, слышат, но их сознание не принимает активного участия в их деятельности. Можно было бы сказать, что их чувствительность немного притупилась. Но вот кто-то тяжело заболевает. Месяцами он должен оставаться неподвижным и изолированным в комнате, где ведет растительное существование. Затем он, наконец, начинает выздоравливать, и тогда пища, воздух, свет кажутся ему сладостными. А какая радость снова иметь возможность свободно передвигаться, выйти и увидеть небо, деревья, природу, услышать ветер и пение птиц!
Именно в этом хорошая сторона некоторых болезней. Но разумно ли ожидать несчастного случая или тяжелой болезни, чтобы обрести вкус к жизни? "
Gustul vieții - să nu așteptăm boala sau accidentele pentru a-l redescoperi
"Pe măsura scurgerii timpului, cei mai mulți oameni pierd gustul lucrurilor: ei respiră, ei se hrănesc, ei beau, ei merg, ei văd, ei aud, dar conștiința lor nu participă atât de mult la aceste activități. S-ar spune că sensibilitatea lor s-a înmuiat încet-încet. Cineva se îmbolnăvește însă grav: stă luni în șir imobilizat și izolat într-o cameră sau duce o existență vegetativă. Apoi, el intră în convalescență într-o bună zi și, dintr-odată, hrana, aerul, lumina îi par deosebite. Și ce bucurie simte când se poate deplasa din nou liber, ieșind să privească cerul, pomii și întreaga natură, ascultând vântul și cântecul păsărilor!Aceasta este latura pozitivă a unor boli. Este însă înțelept să așteptăm un accident sau o boală gravă pentru a regăsi gustul lucrurilor?"
Levenslust - niet wachten op ziekte of ongelvallen om deze opnieuw te ontdekken
"Naarmate de jaren verstrijken verliezen de meeste mensen hun smaak in de dingen: zij ademen, zij eten, zij drinken, zij lopen, zij zien, zij horen, zonder dat hun bewustzijn erg deel uitmaakt van deze activiteiten: je zou zeggen dat hun zintuigen afgestompt zijn geraakt. Maar kijk eens wat er gebeurt wanneer iemand plots ernstig ziek wordt. Maandenlang moet hij onbeweeglijk en geïsoleerd in een kamertje liggen waar hij een vegetatief leven leidt. Vervolgens, op een dag, begint hij te herstellen en plots vindt hij het voedsel en de lucht heerlijk. En wat een vreugde om zich weer vrij te kunnen bewegen, om naar buiten te gaan en naar de lucht, de zon en de hele natuur te kunnen kijken, om de wind en het gezang van de vogels te horen!Ziedaar de goede kant van bepaalde ziekten. Maar is het verstandig om te wachten tot je een ongeluk krijgt of ernstig ziek wordt om je zin en goesting in de dingen terug te vinden?"
Nessun commento:
Posta un commento