Gesti - che non costano quasi nulla ma che aprono i cuori / Gestures - that cost hardly anything but open people’s hearts / Gestes - qui ne coûtent presque rien mais qui ouvrent les cœurs

"Andate da un fruttivendolo a comperare un chilo di ciliegie. Egli le pesa, ed ecco un chilo... ma ne aggiunge ancora una manciata. Cos'è una manciata di ciliegie? Quasi nulla, ma la cosa vi fa piacere. A rallegrarvi non sono tanto quelle poche ciliegie in più, ma il sentimento amichevole che si manifesta attraverso quel gesto. Questo non è che un piccolo esempio.

Osservando gli esseri umani, però, si constata che molti non sanno fare gesti di questo tipo. Eppure non si trovano nel bisogno – anzi, spesso hanno molto più del necessario – ma interiormente qualcosa li trattiene: non possono dare, non riescono a compiere il movimento verso gli altri; e in seguito si lamentano di non avere amici. Come far loro comprendere che sarebbero sufficienti piccoli gesti, quei gesti che non costano quasi niente ma che aprono i cuori? "

"You go to the greengrocer’s to buy a pound of cherries. The greengrocer weighs them – and there’s your pound – but then adds a handful more. What is a handful of cherries? Hardly anything, but it makes you feel good. What pleases you isn’t so much the few extra cherries but the friendly feeling expressed by this gesture.
This is only a small example. But if you observe people, you notice that many do not know how to make this kind of gesture. And yet they can afford to – in fact they often have a great deal more than they need – but something inside them holds them back: they can’t give, they are not able to make that move towards others. And then they complain they have no friends. How can they be made to understand that all it takes is a few small gestures, the kind that cost hardly anything but open people’s hearts."

"Vous allez chez l’épicier acheter un kilo de cerises. Il les pèse et voilà un kilo… mais il en ajoute encore une poignée. Qu’est-ce qu’une poignée de cerises ? Presque rien, mais ça vous fait plaisir. Ce qui vous réjouit, ce n’est pas tellement ces quelques cerises de plus, mais le sentiment amical qui se manifeste à travers ce geste.
Ce n’est là qu’un petit exemple. Mais en observant les humains, on constate que beaucoup ne savent pas faire cette sorte de geste. Ils ne sont pourtant pas dans le besoin – souvent même, ils ont bien plus qu’il ne leur faut – mais intérieurement quelque chose les retient : ils ne peuvent pas donner, ils n’arrivent pas à faire ce mouvement vers les autres. Et ensuite ils se plaignent de ne pas avoir d’amis. Comment leur faire comprendre qu’il suffirait de tout petits gestes, de ces gestes qui ne coûtent presque rien mais qui ouvrent les cœurs."

"Ihr geht zum Händler und kauft ein Kilo Kirschen. Er wiegt ein Kilo ab, aber gibt dann noch eine Handvoll dazu. Was ist eine Handvoll Kirschen? Fast nichts, aber es freut euch. Was euch freut, sind nicht so sehr diese wenigen zusätzlichen Kirschen, sondern das freundschaftliche Gefühl, welches in dieser Geste zum Ausdruck kommt.
Das ist nur ein kleines Beispiel. Wenn man die Menschen beobachtet, stellt man fest, dass viele es nicht schaffen, solche Gesten zu vollbringen. Dabei sind sie wirklich nicht in einer Notlage, oft haben sie sogar mehr als genug, aber innerlich hält sie etwas zurück: Sie können nicht geben, diese Hinwendung zu den anderen gelingt ihnen nicht. Und dann beklagen sie sich, dass sie keine Freunde haben. Wie kann man ihnen verständlich machen, dass ganz kleine Gesten genügen würden, Gesten, die fast nichts kosten, aber die die Herzen öffnen?"

Gestos - que no cuestan casi nada, pero que abren los corazones

"Vais a la tienda a comprar un kilo de cerezas. El tendero pesa el kilo… pero añade un puñado más. ¿Qué es un puñado de cerezas? Casi nada, pero os gusta. Lo que os alegra, no es tanto esas cerezas de más, sino el sentimiento amistoso que se manifiesta a través de este gesto.
Esto es sólo un pequeño ejemplo. Pero observando a los humanos, constatamos que muchos no saben hacer esta clase de gestos. No están por tanto necesitados, y a menudo incluso tienen más de lo que precisan, pero interiormente hay algo que les retiene: no pueden dar, no logran hacer este movimiento hacia los demás. Y después se quejan de no tener amigos. ¿Cómo hacerles comprender que bastarían estos pequeños gestos, gestos que no cuestan casi nada pero que abren los corazones?"

Gestos - que não custam quase nada, mas abrem os corações

"Vós ides à mercearia comprar um quilo de cerejas. O merceeiro pesa-as e lá está um quilo... mas ele acrescenta mais um punhado. O que é um punhado de cerejas? Quase nada, mas isso dá-vos prazer. O que vos agrada não é tanto aquelas poucas cerejas a mais, mas o sentimento amigável que se manifesta através daquele gesto. 
Isto é apenas um pequeno exemplo. Mas, ao observar os humanos, constata-se que muitos não sabem ter este tipo de gesto. Contudo, eles não vivem com necessidades – muitas vezes, até possuem muito mais do que precisam –, mas, interiormente, há algo que os retém: eles não conseguem dar, não conseguem ter esse gesto para com os outros. E depois queixam-se de que não têm amigos. Como se há de fazê-los compreender que bastariam uns pequenos gestos, desses gestos que não custam quase nada mas que abrem os corações?"

"Вы идете к бакалейщику купить килограмм вишен. Он их взвешивает, и вот килограмм… Но он добавляет еще горстку. Что такое горстка вишен? Почти ничего, но вам приятно. Вас радуют не столько эти несколько вишен, но дружеское отношение, которое проявилось через этот жест. 
Это только маленький пример. Но, наблюдая людей, констатируешь, что многие не умеют делать такого рода жесты. Они не нуждаются – у них часто есть больше, чем им нужно, – но внутренне что-то их удерживает: они не могут давать, им не удается сделать такой жест по отношению к другим. И потом они жалуются, что у них нет друзей. Как заставить их понять, что достаточно было бы несколько жестов, тех жестов, которые почти ничего не стоят, но которые открывают сердца. "

Gebaren - die bijna niets kosten maar die de harten openen

"Je gaat naar de kruidenier om een kilo kersen te kopen. Hij weegt ze af en ziedaar je kilo kersen.... maar hij doet er nog een handjevol kersen bij. Wat is een handjevol kersen? Bijna niets, maar het maakt je blij. Wat je verheugt is niet zozeer die paar kersen die je erbij krijgt, maar het vriendelijke gevoel dat zich via dat gebaar uit.
Dit is slechts een voorbeeld. Maar wanneer je de mensen observeert, zie je dat er velen zijn die dat gebaar niet weten te maken. Toch zijn ze zelf niet behoeftig – ze hebben zelfs vaak veel meer dan ze nodig hebben – maar innerlijk is er iets dat hen tegenhoudt: zij zijn niet in staat om te geven, zij kunnen dat gebaar naar anderen niet maken. En vervolgens klagen ze dat ze geen vrienden hebben. Hoe kun je hen laten inzien dat kleine gebaren al voldoende zijn, gebaren die bijna niets kosten maar die de harten openen."

il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov