Direte: «Ma allora, dobbiamo ribellarci alla nostra sorte?» No, cercate di comprendermi bene: una cosa è accettare la propria sorte, altra cosa è accontentarsene.
Ciascuno di noi è obbligato ad accettare la propria sorte come conseguenza delle scelte che ha fatto in passato. Se ora deve attraversare delle prove, non deve ribellarsi, poiché sta pagando per gli errori commessi in questa esistenza o in esistenze precedenti. Egli fa dunque degli sforzi per riparare, e allo stesso tempo comprende di dover progredire e migliorarsi. Così, accetta il destino che la Giustizia divina ha decretato per lui; egli però non si accontenta del suo attuale livello di evoluzione, ma si sforza incessantemente di superare i propri limiti. "
"Animals are content with their lot: even if some are cleverer or more ingenious than others, they do not see their limitations, so they do not try to go beyond them in order to progress. But this way of being, which is normal for animals, is not ideal for humans – although some are happy with it!
You will say, ‘So, are we meant to rebel against our fate?’ No, don’t misunderstand me: accepting your fate is one thing, and being content with it is another. We all have to accept our fate as the consequence of choices we made in the past. If you now have trials to go through, you mustn’t rebel, because you are paying for the mistakes you made in this life or in past lives. So you make efforts to put them right while, at the same time, understanding that you have to progress and improve. In this way, you accept the destiny that divine Justice has decreed for you, but you are never satisfied with your present degree of evolution; you continually do your best to go beyond your limitations."
notre Sort - l’accepter mais ne pas s’en satisfaire
"Les animaux sont contents de leur sort : même si certains sont plus habiles ou ingénieux que d’autres, ils ne voient pas leurs limitations, ils ne cherchent donc pas à en sortir pour progresser. Mais cette façon d’être, qui est normale pour les animaux, n’est pas idéale pour les humains… bien que certains s’en contentent !Vous direz : « Mais alors, nous devons nous révolter contre notre sort ? » Non, comprenez-moi bien : accepter son sort est une chose, et s’en satisfaire en est une autre. Chacun de nous est obligé d’accepter son sort comme conséquence des choix qu’il a faits dans le passé. S’il a maintenant des épreuves à traverser, il ne doit pas se révolter, car il est en train de payer pour les erreurs qu’il a commises dans cette existence ou dans des existences antérieures. Il fait donc des efforts pour réparer, et en même temps il comprend qu’il doit progresser, s’améliorer. Ainsi, il accepte la destinée qu’a décrétée pour lui la Justice divine ; mais il ne se satisfait jamais de son degré d’évolution actuel, il s’efforce sans cesse de sortir de ses limitations."
"Die Tiere sind mit ihrem Schicksal zufrieden. Selbst wenn einige wendiger oder schlauer sind als andere, sehen sie ihre Begrenzungen nicht und versuchen daher auch nicht, aus ihnen herauszukommen, um fortzuschreiten. Aber diese Seinsweise, die für die Tiere normal ist, ist für die Menschen nicht ideal, obwohl sich manche damit zufriedengeben!
Ihr fragt: »Sollen wir uns etwa gegen unser Schicksal auflehnen?« Nein, versteht mich recht: Es ist eine Sache, sein Schicksal zu akzeptieren, und eine andere, sich damit zufriedenzugeben. Jeder von uns ist gezwungen, sein Schicksal als Konsequenz früherer Entscheidungen zu akzeptieren. Wenn er jetzt Prüfungen durchlaufen muss, soll er sich nicht auflehnen, denn er bezahlt dadurch für begangene Fehler aus diesem oder aus früheren Leben. Er bemüht sich also, es wieder gut zu machen und erkennt gleichzeitig, dass er fortschreiten und sich bessern muss. Auf diese Weise akzeptiert er sein Schicksal, das die göttliche Gerechtigkeit für ihn bestimmt hat, aber er gibt sich nie mit seinem aktuellen Entwicklungsstand zufrieden, sondern bemüht sich unablässig, über seine Begrenzungen hinauszugelangen."
Nuestra Suerte - aceptarla pero no sentirnos satisfechos
"Los animales están contentos con su suerte: aunque algunos sean más hábiles e ingeniosos que otros, no ven sus limitaciones, ni tratan, por tanto, de salir de ellas para progresar. Pero esta forma de ser, que es normal para los animales, no es ideal para los humanos... ¡aunque algunos se contenten con ello!Diréis: «Pero entonces, ¿debemos rebelarnos contra nuestra suerte?» No, comprendedme bien: aceptar nuestra suerte es una cosa, pero sentirse satisfechos con ella es otra. Cada uno de nosotros está obligado a aceptar su suerte como consecuencia de las elecciones que hizo en el pasado. Si ahora tiene pruebas que pasar, no debe rebelarse, porque está pagando por los errores que ha cometido en esta existencia o en existencias anteriores. Son precisos pues esfuerzos para reparar, y al mismo tiempo comprende que debe progresar, mejorar. De esta manera acepta el destino que ha decretado para él la Justicia divina, pero sin estar nunca satisfecho de su grado de evolución actual, se esfuerza sin cesar para salir de sus limitaciones."
"Os animais estão contentes com a sua sorte: ainda que uns sejam mais hábeis ou engenhosos do que outros, eles não veem as suas limitações, por isso não procuram ultrapassá-las para progredir. Mas esta maneira de ser, que é normal para os animais, não é ideal para os humanos… embora alguns se contentem com ela!
Vós direis: «Mas, então, nós devemos revoltar-nos contra a nossa sorte?» Não, compreendei-me bem: aceitar a sua sorte é uma coisa, contentar-se com ela é outra. Cada um de nós é obrigado a aceitar a sua sorte como consequência das escolhas que fez no passado. Se agora tem de passar por provações, não deve revoltar-se, pois está a pagar pelos erros que cometeu nesta existência ou em existências anteriores. Por isso, faz esforços para reparar e, ao mesmo tempo, compreende que deve progredir, melhorar-se. Assim, aceita o destino que a Justiça Divina decretou para ele, mas não fica satisfeito com o seu grau de evolução atual, esforça-se continuamente para ultrapassar as suas limitações."
"Животные довольны своей судьбой. Даже если одни из них слабее или хитроумнее других, они не видят своих ограничений, поэтому они не пытаются от них избавиться, чтобы развиваться. Но такой образ жизни, нормальный для животных, не идеален для людей, хотя некоторые им удовлетворены!
Вы скажете: «Так что же, мы должны восставать против нашей судьбы?» Нет, поймите меня правильно. Принять свою судьбу – это одно, но удовлетвориться этим – совсем другое. Каждый из нас обязан принять свою судьбу как следствие выбора, сделанного им в прошлом. Если сейчас ему нужно пройти через испытания, он не должен противиться этому, так как он расплачивается за ошибки, совершенные им в этой жизни или в предыдущих. И он делает усилия, чтобы их исправить. Но в то же время он понимает, что должен прогрессировать, становиться лучше. Таким образом, он принимает судьбу, назначенную ему божественным Судом, но он никогда не удовлетворяется своей нынешней степенью развития, он постоянно делает усилия, чтобы выйти за рамки собственных ограничений."
Soarta noastră - să o acceptă, dar să nu ne mulțumim cu ea
"Animalele sunt mulțumite cu soarta lor: chiar dacă unele sunt mai abile sau ingenioase ca altele, ele nu-și văd limitările, nu încearcă deci să le depășească pentru a progresa. Acest fel de a fi, care este normal pentru animale, nu este însă ideal pentru oameni...deși unii se mulțumesc cu el!Veți spune: „Trebuie să ne revoltăm atunci împotriva destinului nostru?” Nu, înțelegeți-mă bine: a-ți accepta soarta este un lucru, iar a fi mulțumit de ea este un altul. Fiecare dintre noi este obligat să-și accepte soarta ca o consecință a unor alegeri făcute în trecut. Dacă are acum niște încercări de trecut, el nu trebuie să se revolte, fiindcă plătește pentru greșelile comise în această existență sau în cele anterioare. El se străduiește deci să îndrepte lucrurile, și înțelege în același timp că trebuie să progreseze, să se amelioreze. Astfel, el acceptă destinul ce i-a fost hărăzit de Justiția Divină; dar nu este mulțumit niciodată de gradul său actual de evoluție, el se străduiește fără încetare să-și depășească îngrădirile. "
Ons lot aanvaarden maar er geen genoegen mee nemen -
"Dieren zijn tevreden met hun lot: ook al zijn sommige behendiger of vindingrijker dan andere, zij zien hun beperkingen niet, zij proberen er dus niet aan te ontkomen om zich te ontwikkelen. Maar die manier van zijn, die normaal is voor de dieren, is niet ideaal voor de mensen… ook al nemen sommigen daar genoegen mee!Je zult zeggen: «Maar moeten we dan in opstand komen tegen ons lot?» Nee, begrijp me goed: je lot aanvaarden is één, je ermee tevreden stellen is iets anders. Ieder van ons is verplicht om zijn lot te aanvaarden als gevolg van de keuzes die hij in het verleden heeft gemaakt. Als hij nu beproevingen moet doorstaan hoeft hij zich daar niet tegen te verzetten, want hij is bezig te betalen voor de fouten die hij in dit leven of in vorige levens heeft begaan. Hij spant zich dus in om dingen te herstellen, en tezelfdertijd begrijpt hij dat hij zich moet ontwikkelen en verbeteren. Op deze wijze aanvaardt hij het lot dat de goddelijke Gerechtigheid voor hem heeft uitgevaardigd, maar hij neemt nooit vrede met zijn huidige staat van evolutie, hij blijft zich inspannen om zijn beperkingen te overstijgen."
il pensiero del giorno - Omraam Mikhaël Aïvanhov
Nessun commento:
Posta un commento